Τον ενθουσιασμό του από την άνοδο στην Γ’ Εθνική, αλλά και το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που απέδωσε το Κερατσίνι εξέφρασε ο τεχνικός των «ροσονέρι» Βασίλης Σπάθας.
Στα ουράνια πετούσε ο Βασίλης Σπάθας μετά την επίτευξη του αντικειμενικού στόχου της ανόδου του Κερατσινίου στην Γ’ Εθνική
Ο τεχνικός των «ροσονέρι» μιλώντας στην κάμερα του επίσημου καναλιού του Κερατσινίου επιβράβευσε τους παίκτες του για το σπουδαίο τους επίτευγμα, που δεν ήταν άλλο σαπό την κατάκτηση του νταμπλ, ενώ δεν παρέλειψε να συγχαρεί δημόσια την διοίκηση του Αντώνη Αραβαντινού, όπως επίσης και σε όλους τους συντελεστές της φετινής ιστορικής ανόδου
«Καταρχήν θέλω να ξεκινήσω δίνοντας συγχαρητήρια στην αντίπαλη ομάδα. Για το πάθος που είχαν, την αγωνιστικότητα. Τώρα όσον αφορά την δική μου ομάδα, θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στους παίκτες μου. Έκαναν μεγάλο αγώνα. Πήραν επάξια το πρώταθλημα κι άνετα Έφτασαν μέχρι τους «4» του Κυπέλλο Ερασιτεχνών. Αποκλειστήκαμε, δεν πήγαμε στον τελικό, καθαρά από θέμα τύχης και μόνο.
Και ήρθαμε εδώ σήμερα να διεκδικήσουμε την άνοδο, παίζοντας νομίζω ένα ολοκληρωμένο ποδόσφαιρο. Ένα ποδόσφαιρο, που δεν έδωσε περιθώρια στον αντίπαλο να μας απειλήσει. Εάν θυμάμαι καλά είχαν μόνο ένα σουτ στο 44’ γιατί δεν θυμάμαι να είχαν άλλη φάση απειλητική. Και ήμασταν πολύ καταιγιστικοί. Επιθέσεις από το πλάι, επιθέσεις κάθετα.
Πιστεύω ήταν ένα ποδόσφαιρο που άρεσε, πάρα πολύ που δουλεύουμε όλο το χρόνο και οι κόποι μας ανταμείφθηκαν τελικά».
Ερωτηθείς για την επόμενη ημέρα του Κερατσινίου, ο Βασίλης Σπάθας τόνισε:
«Την επόμενη ημέρα, θα κάτσουμε με τη διοίκηση να μιλήσουμε και θα δούμε. Ο Θεός ξέρει. Σίγουρα είμαι πολύ ευχαριστημένος. Θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια πρώτα στους παίκτες μου, σ’ αυτά τα παιδιά, Στη διοίκηση που με έφερε στην ομάδα προς το τέλη του Νοέμβρη, στην οικογένεια του Κύριου Αραβαντινού, στους φιλάθλους. Και σίγουρα στους συνεργάτες μου, τον Νίκο Νταλαμπίρα τον γυμναστή και τον κύριο Τρίχο τον προπονητή τερματοφυλάκων».
Όταν ρωτήθηκε πού αφιερώνει την άνοδο, ο Βασίλης Σπάθας ήταν κατηγορηματικός
«Την αφιερώνω στους δικούς μου ανθρώπους, τον δικό μου κύκλο σ’ αυτούς που είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ μαζί μου, που αφουγκράζονται την λύπη μου, τη χαρά μου, τον πόνο μου και την αγωνία μου,. Και τους ευχαριστώ πάρα πολύ που είναι κοντά μου. Ξέρουν ποιοί είναι αυτοί!»