Κοιτάμε Μπροστά!

Πέρασε σχεδόν μία εβδομάδα από την  αναμέτρηση με την Ελπίδα Σκούταρη, εκεί όπου η ….Ελπίδα για την άνοδο μέσω της συμμετοχής στον τελικό του Κυπέλλου Ερασιτεχνών χάθηκε στη.. Ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι. Οπως και πέρυσι απέναντι στον Ιάλυσο. 

Ας δούμε το Review του εν λόγω παιχνιδιού.Πρόκειται για ένα ματς στο οποίο το Κερατσίνι πλήρωσε, απλά και ποδοσφαιρικά, το γεγονός ότι έμεινε με 10 παίκτες η αντίπαλη ομάδα.

Εύκολα θα ρωτήσει κάποιος ,μα καλά η ομάδα που έχει αριθμητικό πλεονέκτημα  είναι δυνατόν να είναι κακό για αυτή;

Και όμως σε πολλές περιπτώσεις έχει συμβεί αυτό. Γιατί με την αποβολή του κίπερ και την αλλαγή του Γκόγκα, οι Σερραίοι κλείστηκαν πίσω,είχαν και την ατυχία με τον τραυματισμό του Β τερματοφύλακα και έκαναν ότι μπορούσαν για να κρατήσουν το μηδέν και να πάνε το ματς στην παράταση ή τα πέναλτι και να το “κλέψουν” .

Το Κερατσίνι έδειχνε ότι αργά ή γρήγορα θα σκόραρε, αλλά δυστυχώς πλήρωσε την απώλεια του Killing Enstict  μπροστά απο τον Καστανιώτη.

Εν συνεχεία,δέχτηκε το γκολ ,”απάντησε” γρήγορα, αλλά δυστυχώς φτάσαμε στα πέναλτι. Εκεί όπου μετράει η ηρεμία, το καθαρό μυαλό ,αλλά και το μομέντουμ των λεπτομερειών..

Από δώ και πέρα, όμως αυτό το παιχνίδι οφείλει να ξεχαστεί από όλους. Ας θυμηθούμε κάτι. Το Κερατσίνι δεν έχει χάσει σε κανονική διάρκεια και ειδικά στο Κύπελλο έπαιξε με πολύ καλούς αντιπάλους, τους οποίους υπερκέρασε. Αλλους εύκολα και άλλους δύσκολα.

Ξέρετε ποιο είναι το μεγαλύτερο παράσημο; To ότι οι αντίπαλοι,πέρα από τον Πειραιά, αναγνώρισαν την  ανωτερότητα των “Ροσονέρι”. Και το έκαναν ΟΛΟΙ.  Που σημαίνει ότι φέτος η ομάδα ανέβηκε επίπεδο. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό και για τη συνέχεια. Και αν δούμε το  ξεκίνημα, όπου η ομάδα είχε αρκετά αγωνιστικά προβλήματα με αποκορύφωμα  το 1-1 με την ΑΣ Ποντίων,   έμεινε όρθια για δύο ματς με το Νταλαμπίρα στον πάγκο, αφού έφυγε ο Σάκης Δέδες ,εκ των οποίων το ένα με τον Αετό εκτός έδρας  με  τον Βασίλη Σπάθα να έρχεται και να βοηθάει απίστευτα στο να φτιαχτεί το κλίμα  και ενδοικογενειακά και αγωνιστικά.

Και βέβαια πάνω από όλα υπάρχει μία στιβαρή διοίκηση, η οποία είναι κοντά στους παίκτες ,στέκεται δίπλα τους και πιστέψτε μας  αυτό δεν υπάρχει σε πολλές ομάδες και ανώτερων κατηγοριών.

Πλέον ,υπάρχει το ματς με την Οδηγήτρια. Είναι το ματς, ” ο Θάνατος σου ή ζωή μου”. Το Κερατσίνι και θα πρέπει όλοι να το καταλάβουν δεν πρέπει να κοιτάει πίσω,ούτε πλάγια, ούτε αριστερά,ούτε δεξιά. Παρά μόνο μπροστά .Και μπροστά είναι η Γ Εθνική.

Νίκος Αβραμίδης